Diepe bassen, kapotte synthes, dromerige zanglijnen en heldere taal. Vera Bon draait er niet omheen: een mensenleven piep en kraakt. Zowel live als op de plaat zoekt ze de rauwe randjes op. Haar teksten gaan over een verlangen om te verdwijnen en het spelen van een mens. De foto’s zijn gemaakt bij de EP release van Famke Stuijt, waar Vera optrad als support act.